சர்க்கரை நோய் சமாளிப்பது எப்படி?

ஒரு காலத்தில் சர்க்கரை நோயைப் பற்றிய எந்த விசயங்களும், செய்திகளும் முக்கியமாக பட்டதில்லை. 'அதிகமா இனிப்பு சாப்பிட்டா வரும். 40 வயசுக்கு அப்புறம் இனிப்ப குறைச்சிக்கிலாம். அதுக்கு இப்ப என்ன அவசரம்'  என்ற 'விசய ஞானத்தை' தவிர அதற்கு மேல் அதற்கு முக்கியதுவம் குடுத்ததில்லை. அலட்சியம்தான்..

மேலும் வாசிக்க...

உப பாண்டவம்

நமது வாழ்வில் நடக்கும் அன்றாட நிகழ்வுகளை,  ஏதோ ஒரு புத்தகமாய் வாசிக்கும் பொழுது நம்மையும் அறியாமல் மனதில் மறைந்து செல்லும் அந்த சின்ன சின்ன சந்தோஷங்கள், வலிகள்....

பெரிய திட்டங்கள் இல்லாமல், மனம் போன போக்கில் சோழர்கள் வாழ்ந்த இடங்கள் ,  ஒரு காலத்தில வெளிநாடு மாணவர்களலாம் படிக்க வந்த அந்த புகழ்மிக்க நாலந்தா பல்கலைக்கழகம் இப்படி பல இடங்களுக்கு  சுத்த போணும் ஆசை....

'ஆட்டோகிராப்'  மாதிரி பழைய நண்பர்களை பார்க்க போணும் என்கிற எண்ணங்கள் ........

இப்படி வாழ்வில் இருக்கும் சில உன்னதமான பக்கங்களை நினைவில் கொண்டுவருபவை  எஸ். ராமகிருஷ்ணன் எழுத்துக்கள்!

@

'பத்து பக்கம்கூட தாண்ட மாட்டீங்கனு நினைச்சேன். பரவாயில்லையே...' உப பாண்டவம் படித்து முடிச்சவுடன் மனைவி அடித்த கமெண்ட்!

நம் அனைவருக்கும் தெரிந்த மகாபாரதக் கதைதான்!

மகாபாரதக் கதையை தூர்தர்ஷன் நாட்களிலிருந்தே ஆர்வமாக பார்த்ததுண்டு. அதுவும் டைட்டிலிருந்தே நான் பார்த்த ஒரே மெகா சீரியல் இதுவாகதான் இருக்கும். இந்தியின் புண்ணியத்தினால், சனிக்கிழமையே துக்ளக்கை படித்துவிட்டு அடுத்த நாள் விதுரணரும், திருதராஷ்டனும் இப்படிதான் பேசியிருப்பார்கள் என்று மொழி பெயர்த்து கொள்வதுண்டு.

எப்பொழுதும் பாண்டவர்கள் நல்லவர்கள், கெளரவர்கள் கெட்டவர்கள் என்ற பிம்பம் கட்டப்பட்டிருந்தாலும், கதைகளில் வரும் பெரும்பாலான கதாபாத்திரங்களுக்கு ஒரு பெரும் "வரலாறு" இருப்பதாலும் அதன் ஙட்பங்களிலிருந்து விலகி செல்லும் சாத்தியக்கூறுகள் அதிகம்.(சே...எனக்கே புரியலை.. இதுதான் 'ஆர்வக் கோளாறோ'....)

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் 'உப பாண்டவம்' ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்திலும் அதன் ஙட்பத்தை மிக அழகாக எடுத்துரைக்கிறது. ஏகலைவன் - துரோணாச்சாரியார் - அர்ச்சுனன் எண்ண ஓட்டங்கள், பாண்டவர்கள் - திரெளபதி வாழ்க்கை, அஸ்தினாபுரம், இந்திர நகரங்களைப் பற்றியும் அந்த மக்களின் வாழ்க்கை முறை ..... இப்படி ஒரு பட்டியலே போடலாம். அனைத்தும் கவித்துவமாக சொல்லிய விதம் அழகு.

கெளரவர்களும், சகுனியும் பாண்டவர்களுக்கு மட்டும்தான்(!) கெட்டவர்கள். கெளரவர்களில் துரியோதனன், துச்சாதனன் தவிர மற்றவர்கள் பேரை கேள்விகூடப்பட்டதில்லை.  100 பேரின் பட்டியலே குடுத்துள்ளார். அதிலும் இவர்களின் ஒரே தங்கை, துச்சலை. இவளுக்கு பாசமிகு சகோதரர்களாகவும், கெளரவர்களில் ஒருவனான விகர்ணன் பற்றியும், மற்ற எந்தவொரு கதாபாத்திரங்களை விவரிக்கும் விதமும், சகுனி மற்றும் பீஷ்மருடைய கடைசி நாட்களில் அவனுடைய உரையாடலும் மீண்டும் ஒரு முறை வாசிக்க தூண்டுபவை.

அவர்களின் கடைசி உரையாடலிருந்து ஒரு பகுதி்....

'காந்தார அரசன் சகுனியே, நீ இரவை விடவும் சப்தமில்லாமல் நடக்கப் பழகி விட்டாய்'.

'பரிகாசம் உங்களிடமிருந்து எனை நோக்கிப் பிறப்பது இன்றல்ல பீஷ்மரே. நான் உங்களது ரதம் காந்தார நாட்டினுள் பிரவேசித்த நாளிலே அது துவங்கி விட்டதை அறிவேன். உங்கள் பரிகாசம் மிகுந்த கசப்பேறியது. '

'சகுனியே நீ எனை எப்போதுமே நெருங்கி வராதவனாகவே இருக்கிறாய். எனது பரிகாசம் உனக்கு சூட்டப்படும் வெகுமதி. அது ஒரு போதும் ஒரு துளி பொய்மையைக்கூட ஏந்துவதில்லை.'

.................................... ....................................   

.................................... ....................................   


'விதுரன் உங்களை மீற முடியாதவனாக இருந்தான். அவன் பரிதாபத்திற்குரியவன். பாண்டுவின் விதவையை நேசிப்பவன்.'

'சகுனியே நீ வெறுப்பை உமிழ்ந்தபடியிருக்கிறாய்.'

'எனது உடலில் அது மட்டுமே நிரம்பியிருக்கிறது. நாம் ஒருவரையொருவர் வெறுப்பினால் மட்டுமே நேசிக்க முடியும் போலும்.'

நிகழ்காலத்தினோடு வாழும் ஒருவனை அந்த கால நகர வீதிகளில் நடக்க விட்டு, பாண்டவர்களுடனும், கெளரவர்களுடனும் உலவ விட்டிருப்பது அருமை! நாவல் முழுவதும் ஒரு மெலிதான சோகம்  இருப்பதை உணரமுடிகிறது.

நமக்கெல்லாம் அதிகம் தெரிந்த கர்ணனைப் பற்றி அதிகம் சொல்ல வில்லை?  இல்ல.... மகாபாரத்திலேயே கர்ணன் அதிகம் பேசப்படவில்லையா....?

இந்த நாவல் முழுவதும்  இருக்கும் எஸ். ரா வின்  உழைப்பு பிரமிப்பையே தருகிறது. 

@@

எழுதிய நாள்:  செப்டம்பர் 11, 2008

திருமணமான என் தோழிக்கு -- பாலகுமாரன்

கல்லூரி நாட்களில் நான் படித்த முதல் நாவல் "இரும்புக் குதிரைகள்". இன்றும் குதிரையைப் பார்த்தால் அந்த கம்பீரம் பிடிக்கும். பாலகுமாரன், கதை சொல்வதில் வல்லவர்.

'.....................என்னுடன் உரையாடவும் என்னைப்பற்றி பொருட்படுத்தும்படி எதையாவது எழுதவும்கூட ஒருவருக்கு அதற்கான தகுதி வேண்டும்.' என்று சொல்லும் எழுத்தாளர்களுக்கு மத்தியில்........ வாசகர்களுக்கு, தான் எதிர்கொண்ட பிரச்சனைகளையும், தன்னுடைய அனுபவங்களையும்...... வாழ்க்கையில் நாம் தினமும் சந்திக்கின்ற பிரச்சனைகளை அவர் அலசி ஆராய்ந்து எளிமையாய் சொல்வதில் தேர்ந்தவர்.

நம் சமுதாயத்தில் திருமணம் என்பது சம்பிரதாய சடங்காக இருந்தாலும், மனதில் ஏற்படும் மகிழ்ச்சியும், சந்தோக்ஷமும்.... வீட்டில் களைகட்டத் தொடங்கும். அதை அனுபவித்தவர்களுக்கு தெரியும். ஆனால் பெண்களுக்கு அது வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனை. சிலர் 'அடிபட்டு' திருந்தகூடும். சிலர் மற்றவர்களின் அனுபவங்கள் மூலமாக...

'திருமணமான என் தோழிக்கு..' நாவல் அல்ல! கட்டுரை. நான்கு விதமான குடும்பங்கள். அந்த குடும்பங்களில் ஏற்படும் சிக்கல்கள். அதைக் குறித்து பொதுவாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டிய கவனம், தெளிவு பற்றி அவருக்கே உரிய பாணியில் சொல்கிறார்.

படிக்கும் பொழுது ... கதைகளில் செயற்கைதனம் இருந்தாலும், சொல்ல வந்ததை நேர்த்தியாக சொல்லி இருக்கிறார் ..... எப்பொழுதும் போல்!!

தோழிகள் மட்டுமல்ல தோழர்களும் படிக்கலாம்!

கட்டுரையிலிருந்து சில வரிகள் .....

"வெற்றி போதும் என்று தோன்றியவர்கள், வெற்றி பெற்றவர்கள் என்று விலகியவர்கள் சமுதாயத்தின் மிகப் பெரிய விஷவிருட்சங்கள். அவர்கள் தானும் வளர்வதில்லை. மற்றவர்களையும் வளரவிடாதவர்கள். அதிகமிருப்பாதால்தான் மிகப் பெரிய பிரச்சனையாக வாழ்க்கை இருக்கிறது. மற்றவர்களுடைய வெற்றியைப்பற்றி குமுறுகிறவர்கள்தான் இந்த தேசத்தில் அதிகமாக இருக்கிறார்கள். அவர்கள் சோம்பேறிகளாகவும் இருக்கிறார்கள். அந்த சோம்பேறிகள் தானும் ஜெயிக்காது, மற்றவர்களையும் ஜெயிக்கவிடாது ஏங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இவைகளை அப்புறப்படுத்தினால் இந்த தேசம் நன்றாக இருக்கும்."

"வீட்டுச் சண்டைகளை மறக்க சினிமாவுக்கோ, நாடகத்திற்கோ செல்பவன் முட்டாள். அவன் வீட்டுக் கூச்சலை மறக்க இன்னொரு கூச்சலுக்குப் போகிறானே தவிர தனிமையில் தன்னுடைய பிரச்சனை என்ன என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியாதவனாகவே போய் விடுகிறான். தன் பிரச்சினை என்ன என்று சொல்லமுடியாதவன் பிறர் மீது ஆளுமை செலுத்துவது என்பது என்ன. அடித்து உதைத்தலா, அகங்காரத்துடனும், ஆத்திரத்துடனும் பேசுவதா, இல்லை. அவர் சொன்னால் மற்றவர்கள் கேட்க வேண்டும், இவன் சொன்னால் அதில் அர்த்தமிருக்கும் என்று மற்றவர் காது கொடுக்க வேண்டும். அதற்கு பெயர்தான் ஆளுமை. அந்த ஆளுமை உன்னிடம் இருக்கிறதா. நீ சொன்னால் காது கொடுத்துக் கேட்கிறார்களா ஏன் கேட்க வில்லை. உனக்கே உன்னைப் பற்றி புரியவில்லை."

"பயணம் மேற்கொள்ளுகிறபோது வாழ்க்கையின் நிலையாமை ஒரு மனிதனுக்கு புரிகிறது. பயணம் மேற்கொள்ளுகிறபோது உலகத்தினுடைய பிரமாண்டம் புரிகிறது. பயணம் மேற்கொள்கிறபொழுது எத்தனை விதமான மக்கள், எத்தனை விதமான வாழ்க்கை, எத்தனை விதமான முயற்சிகள், எத்தனை விதமான தோல்விகள், எத்தனை விதமான வெற்றிகள் என்பது தெரிந்து போகின்றன. நல்லதும், கெட்டதும் முகத்திற்கு நேரே வந்து பயணத்தின்போது ஓடுகின்றன. நம்முடைய பிரச்சனை ஒன்றுமே இல்லை. நம்மைவிட வேதனைப்படுகிறவர்கள் அதிகம் என்பதும் புரிந்து போகிறது. பூமியின் பரப்பு புரியப் புரியதான் தூசினும் தூசாக இருப்பது தெரிந்து விடுகிறது. ஒரு தூசு இன்னொரு தூசோடு சண்டைப்போடுவதற்கு என்ன இருக்கிறது. என்ன காரணம் இருக்கிறது என்ற தெளிவு வருகிறது."

"இந்திய விவசாயம் இயற்கையோடு நடக்கின்ற சூதாட்டம். இந்தியப் பெண்களின் வாழ்க்கை ஆண்களோடு நடக்கும் போராட்டம். எத்தனை புராணங்கள் விவரித்து விளக்கியபோதும் சக்தி, தாய் எல்லாம் வல்லவள் என்று உரத்த குரலில் பலபேர் பல காலமாக முழங்கியபோதும் இந்த கணம் வரை இந்தியப் பெண் அடிமையாகத்தான் இருக்கிறாள். ஆணின் அட்டகாசத்திற்கு அடங்கியவளாகத்தான் இருக்கிறாள். "

"................ திருமணமாகிய பெண்ணை தன் அம்மாவுக்கு வேலை செய்ய அனுப்புவது என்பது பல ஆண்களின் குறிக்கோளக இருக்கிறது. எனக்கு மட்டும் அனுசரித்தால் போதாது. என் அம்மாவிற்கும், அம்மாவின் அம்மாவுக்கும், அம்மாவின் உறவினர்களுக்கும், அப்பாவின் உறவினர்களுக்கும், எதிர்வீட்டு நண்பர்களுக்கும் இன்னபிற வகையறாக்களுக்கும் அனுசரிச்சதுப் போகவேண்டும் என்று ஒரு முன்னூறு ஆட்களை எடுத்தவுடனே அவள் முன்னே காண்பித்து, அவளை திணறடிப்பது திருமணத்தின் முக்கிய நோக்கமாக இருக்கிறது.

அனுசரித்து அனுசரித்துப்போய் அவளுக்கென்று சொந்த விருப்பு வெறுப்புகள் எதுவும் இல்லாமல் வெறும் மரக்கட்டையாகவே பெண் முப்பது நாற்பது வயதில் மாறி விடுகிறாள்.

அவளுடைய கலைத்திறனோ, அறிவுத்திறனோ கூர்மைபெறாமல் மழுங்கிப் போய்விடுகிறது. எனவே முடிவெடுக்கத் தெரியாத பேதையாகவே முதிர்ந்த வயதுவரை அவள் வாழ்கிறாள். எல்லா விஷயத்திற்கும் பிறரை நம்பி இருக்கிறாள். ஒரு இடத்திலிருந்து மற்றொரு இடம் போவதிற்குகூட அவளுக்கு ஆண்களின் துணை தேவைப்படுகிறது. அப்படிப் போகிறவளே நல்ல பெண் என்கிற நிலைமையும் இங்கு இருக்கிறது. அவள் சற்று திமிராகவும், தன்னுடைய அபிப்ராயம் இது என்று சொல்பவளாகவும் இருந்தால் அவள் வாயாடியாக, அகங்காரியாக மற்றவர்களுக்கு காட்சி தருகிறாள்."

"பிரச்சனை எதுவாயினும் பிரச்சனையை தீர்த்து ஜெயித்து விட்டால், ஆண்கள் பதக்கம் குத்துகிறார்கள். தோல்வி என்றால் பெண்களை சுட்டிகாட்டுகிறார்கள். இந்த அவலம் காலகாலமாக நடந்து வருகின்ற ஒரு சோகம்."



இந்த தலைமுறையில் பெண்களுக்கான சில சோகங்கள் மறைந்திருக்கின்றன. முற்றிலுமாக மறைய எத்தனை தலைமுறைகள் ஆகுமோ?